Kώστας Kαββαθάς

«... Κάθε τέσσερα χρόνια, στην Ολυμπία, θα φθάνουν ομάδες από όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια
και πολυτεχνεία του πλανήτη, για να διαγωνιστούν σε ένα ?ράλι? που θα θυμίζει τους
επικούς αυτοκινητιστικούς αγώνες των αρχών του αιώνα, με μια (σημαντική) διαφορά: τα
αυτοκίνητα θα διανύουν από 20.000 μέχρι 30.000 χιλιόμετρα, χρησιμοποιώντας μόνο την
ενέργεια που παίρνουν απ? τον ήλιο. Για τα επόμενα εκατό (;) χρόνια, η Ελλάδα μπορεί να
είναι το κέντρο του αληθινού Ολυμπιακού Ιδεώδους, και όχι εκείνου που εξυπηρετεί τα
συμφέροντα των διεθνικών κολοσσών...»

Πρόσκληση-πρόκληση
... για την κατασκευή του πρώτου ελληνικού ηλιακού οχήματος

ZHTAΩ συγγνώμη γι? αυτό το «Εν Λευκώ». Ο λόγος είναι ότι αισθάνομαι την ανάγκη να
υπερασπιστώ την ιστορία και την προσφορά του περιοδικού στο σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό,
μια και τους τελευταίους μήνες κάποιοι έχουν στήσει βιομηχανία φημών για την εταιρεία, τα
περιοδικά που εκδίδει και, βέβαια, για το γράφοντα. Δεν περνάει μέρα που να μη διαβάσω
(σε έντυπα και στήλες που συνήθως εξυπηρετούν συμφέροντα) φήμες οι οποίες αφορούν τα
περιοδικά που εκδίδει η εταιρεία, το ραδιοφωνικό σταθμό, ακόμα και το μέλλον μου! «Είσαι
καλά;» με ρώτησε πρόσφατα παλιός φίλος απ? το χώρο της διαφήμισης, «γιατί ακούω ότι κάτι
έπαθες». «Τι έπαθα και δεν το ξέρω;» απάντησα. Τα όσα ακούς εκφράζουν μόνο την επιθυμία
κάποιων να σταματήσω να... υπάρχω εγώ και το περιοδικό! Όχι μόνο είμαι μια χαρά, αλλά και
περήφανος που οι 4ΤΡΟΧΟΙ δεν ακολούθησαν τον εύκολο δρόμο του εντυπωσιασμού, αλλά το
δύσκολο, της προσφοράς στον αναγνώστη και, θέλω να πιστεύω, στον ελληνικό πολιτισμό.
Τελευταίο δείγμα, η πρότασή μου (που δημοσιεύτηκε στο «Εν Λευκώ» του τεύχους Αυγούστου)
για την τέλεση κάθε τέσσερα χρόνια αγώνα με διθέσια ηλιακά οχήματα που θα ξεκινούν από
την Ολυμπία και θα τερματίζουν στην εκάστοτε Oλυμπιακή πόλη. Πιστεύω ότι η υιοθέτησή της
από την ελληνική Πολιτεία θα είναι γεγονός πιο σημαντικό από την τέλεση των Ολυμπιακών
Αγώνων του 2004, για έναν απλό λόγο: ο αγώνας θα κάνει την Ελλάδα κέντρο της έρευνας για
τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για όσα χρόνια γίνονται οι Ολυμπιακοί!
Κάθε τέσσερα χρόνια, στην Ολυμπία, θα φθάνουν ομάδες από όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια και
πολυτεχνεία του πλανήτη, για να διαγωνιστούν σε ένα «ράλι» που θα θυμίζει τους επικούς
αυτοκινητιστικούς αγώνες των αρχών του αιώνα, με μια (σημαντική) διαφορά: τα αυτοκίνητα
θα διανύουν από 20.000 μέχρι 30.000 χιλιόμετρα χρησιμοποιώντας μόνο την ενέργεια που θα
παίρνουν απ? τον ήλιο. Για τα επόμενα εκατό (;) χρόνια, η Ελλάδα μπορεί να είναι το
κέντρο του αληθινού Ολυμπιακού Ιδεώδους, και όχι εκείνου που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των
διεθνικών κολοσσών. Ο αγώνας που προτείνω δείχνει το δρόμο στους νέους, δημιουργεί
πρότυπα, ενισχύει την ευγενή άμιλλα, παράγει γνώση και αισθητική, προστατεύει το
περιβάλλον και είναι, διάβολε, σύμφωνος με το... «αρχαίο πνεύμα αθάνατο».
Αν αναρωτιέστε ποια ήταν η αντίδραση των αρμοδίων στην πρόταση, θα σας πω: καμία! ¶κρα
του τάφου σιωπή. Μούγγα, παρότι την έστειλα σε υπουργό και την είπα σε άλλον, υψηλά
ιστάμενο κρατικό λειτουργό, που μου ζήτησε «να κάνω ένα χαρτάκι», για να το δώσει στον
πρωθυπουργό. Απάντησα πως, αν εγώ ήμουν «παράγων» και κάποιος πολίτης, δημοσιογράφος ή
παπάς μου έκανε αυτή την πρόταση, θα έστελνα δέκα «φουσκωτούς» να τον πάρουν και να τον
κλειδώσουν στην προεδρική σουίτα τού «Μεγάλη Βρετανία» και δε θα τον άφηνα να φύγει μέχρι
την εκκίνηση του πρώτου αγώνα, Ολυμπία-Πεκίνο, το 2008. Ούτε που κατάλαβε το άτομο, κι
αυτό είναι που μου τη δίνει, σε βαθμό που χάνω την ψυχραιμία μου και δεν ξέρω τι λέω ?
και γράφω.

Yπερασπιζόμενος την ιστορία και τη συμμετοχή των 4Τ στην προσπάθεια «παραγωγής»
πολιτισμού (σε αντίθεση με την παραγωγή τύφλας και δημοσιογραφικών σκουπιδιών), θα ήθελα
να υπενθυμίσω λίγα, ελάχιστα, από τα όσα το περιοδικό, οι συνεργάτες και ο γράφων έχουν
προσφέρει στο χώρο της αυτοκίνησης, της παιδείας και του πολιτισμού. Με αυτό το «Εν
Λευκώ», θα ήθελα ακόμα να απαντήσω σε εκείνους που με ύποπτη ευκολία λένε ότι τα κείμενά
μου εκπέμπουν... μιζέρια και απαισιοδοξία.
Τους προκαλώ, λοιπόν, να απαντήσουν αν η δημιουργία της πρώτης οργανωμένης Σχολής
Ασφαλούς Οδήγησης (Safetrack, με ISO 9000-202), το «Γίνε Πρωταθλητής», οι αλλεπάλληλοι
διαγωνισμοί Βιομηχανικής Σχεδίασης, οι (ίδιοι) διαγωνισμοί με το Δήμο Αθηναίων, το 1ο
Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για τα Καθαρά Αυτοκίνητα (το 1997, στην Πολυτεχνειούπολη του
Ζωγράφου, με τη συνεργασία του τότε πρύτανη Νίκου Μαρκάτου), το ΦΑΕΘΩΝ 2004, η πρόταση
για την οργάνωση αγώνα με διθέσια ηλιακά αυτοκίνητα από την Ολυμπία στην εκάστοτε πόλη
όπου θα διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες (με αφετηρία το Πεκίνο το 2008) και κάποια ακόμα
για τα οποία θα διαβάσετε στα επόμενα τεύχη είναι αρκούντως αισιόδοξα. Αν νομίζουν ότι
δεν είναι, θα ήθελα να ξέρω τη θέση τους σε μια ακόμα πρωτοβουλία που δείχνει την...
αρνητική μου στάση για τη ζωή.
Ζήτησα από το πανεπιστήμιο του Defdl στην Ολλανδία να δωρίσει στο περιοδικό το καλούπι
του Nuna, του ηλιακού αυτοκινήτου που κέρδισε τον τελευταίο αγώνα για ηλιακά οχήματα που
έγινε στην Αυστραλία και το οποίο παρουσιάσαμε στη συνέντευξη Τύπου για το ΦΑΕΘΩΝ 2004,
στο Ζάππειο. Το πανεπιστήμιο δέχτηκε, και το πλαίσιο βρίσκεται στα γραφεία των 4Τ. Και
εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τους κριτές και επικριτές μας, γιατί κάνω ακόμα μια πρόταση
που στάζει... μιζέρια και απαισιοδοξία: παρακαλώ και προκαλώ σπουδαστές από τα ελληνικά
πανεπιστήμια και πολυτεχνεία, αλλά και τα ΤΕΙ και Τεχνικά Λύκεια, να συστήσουν ομάδες και
να αναλάβουν την κατασκευή του οχήματος που θα λάβει μέρος (με τα «χρώματα» των 4Τ) στο
ΦΑΕΘΩΝ 2004.
Οι προτάσεις ή σκέψεις ?αν υπάρξουν- μπορούν να σταλούν με e-mail στη διεύθυνση
[email protected].

Επειδή οι 4ΤΡΟΧΟΙ, οι συνεργάτες μας και ο γράφων εκπέμπουμε μόνο αρνητικά vibes, γι?
αυτό κι έχουμε αναλάβει αυτές τις μοναδικές, για την ελληνική πραγματικότητα,
πρωτοβουλίες. Και επειδή κυριολεκτικά «τα έχω πάρει» μ? εκείνους που με αποκαλούν
«γκρινιάρη» και επειδή η ζωή και η εργασία σε μια χωματερή ιδεών και πολιτισμού προκαλεί
την αισθητική και τη νοημοσύνη μου, τους προκαλώ να στηρίξουν (με επιστολές ή e-mail) την
άποψή τους, για να μπορέσω να απαντήσω. Οι σελίδες των «Διαλόγων» είναι, όπως πάντα, στη
διάθεσή τους._ Κώστας Καββαθάς